Luzerne staat bekend als een waardevol voer voor melkkoeien. Nieuwe verwerkingsmethoden kunnen de waarde van luzerne sterk verhogen door het extraheren van eiwitten voor varkensvoer en tegelijkertijd een vezelrijke fractie als voer voor herkauwers te leveren. Het ProRefine project heeft tot doel nieuwe kennis te vergaren over de fractionering van luzerne en de effecten op de voedingswaarde te evalueren. De verwerkingsmethoden die we testen in het CORE Organic Cofund project zijn bladstrippen en het persen van sappen, wat resulteert in fracties van bladeren, stengels, sap en pulp. Verschillende prototypes van bladafbijtmiddelen zijn ontwikkeld door TRUST'ING & ALF'ING, een projectpartner in Frankrijk.
Oogsten van luzerne in Denemarken
Luzern werd geoogst en verwerkt in vier fracties aan de Universiteit van Aarhus in Denemarken van 21-22 mei 2019. De planten bevonden zich in het vroege budstadium met een gemiddelde luifelhoogte van 57 cm en de geschatte opbrengst was 3 ton droge stof per hectare. De bladfractie was goed voor ongeveer een derde van de opbrengst en de stengelfractie voor twee derde van de opbrengst. Bij de persschroefbehandeling was de eiwitpasta goed voor een tiende, de pulp voor de helft en het bruine sap, dat in een biogasinstallatie kan worden gebruikt, voor de rest van de opbrengst.
De bladeren werden ingekuild samen met fijngemalen gerstkorrels, de stengels werden ingekuild zonder toevoegingen, het sap werd verhit om een eiwitpasta te laten neerslaan die vervolgens werd ingekuild, en de pulp werd ingekuild zonder toevoegingen. In het najaar van 2019 zullen de projectpartners INRA in Frankrijk en UNICATT in Italië de voedingswaarde van deze voeders beoordelen in experimenten met varkens (bladeren en eiwitpasta) en schapen (stengels en pulp).
Voordelen van het fractioneren van voederleguminosen
Wat is het potentiële effect van de toepassing van de fractionering van luzerne in de biologische varkensproductie? Voor varkens bepalen eiwitconcentratie, aminozuursamenstelling, verteerbaarheid en eventuele antinutritionele factoren de voederwaarde en de maximale opname in de voeding. Als we ervan uitgaan dat een slachtvarken (finishergewicht 85 kg) in totaal 180 kg voer op basis van droge stof verbruikt met een gemiddeld eiwitgehalte van 15 procent, bedraagt het totale eiwitverbruik 27 kg.
Verder gaan we ervan uit dat de helft van het voedereiwit kan worden afgedekt met groene eiwitten uit luzerne, in de vorm van bladeren of eiwitpasta. Met een voederopbrengst van 3 ton per hectare bij de eerste snede, een eiwitgehalte van 21,8 procent en een terugwinning van 50 procent van het eiwit in de blad- of eiwitpastafractie, kan de eerste snede van één hectare 330 kg eiwit opleveren dat aan varkens kan worden gevoerd. De eerste snede van één hectare luzerne in Denemarken zou bijgevolg de helft van de eiwitbehoefte van ongeveer 24 slachtvarkens kunnen dekken. Daarnaast kan ongeveer 2 ton ingekuilde stengels per ha of 1,5 ton pulp (op basis van droge stof) aan melkkoeien worden gevoerd. Er zijn echter veel factoren die kunnen leiden tot lagere opbrengsten, lagere insluitingsniveaus of lagere voederwaarden dan verwacht.
ProRefine zal een aantal van deze factoren bestuderen en zelfs een duurzaamheidsbeoordeling uitvoeren. Veldproeven in verschillende regio's in Europa en Turkije zullen met extra resultaten bijdragen. Naast luzerne zullen we ook twee andere voederleguminosen bestuderen, rode klaver en ook klaver als een soort klaver.
Dit artikel verscheen op 6 juni 2019 op de website van Core Organic Cofund en werd geschreven door Lene Stødkilde-Jørgensen, Søren Krogh Jensen & Steffen Adler.
Meer informatie
Links
projecten.au.dk: Origineel artikel
Contact
- Lene Stødkilde-Jørgensen, Universiteit van Aarhus, Denemarken, lsj(at)anis.au.dk
- Søren Krogh Jensen, Universiteit van Aarhus, Denemarken, skj(at)anis.au.dk
- Steffen Adler, Noors Instituut voor Bioeconomisch Onderzoek, steffen.adler(at)nibio.no