De opname van sojameel in het pluimveedieet is relevant, als bron van hoogwaardige eiwitten. Omdat soja echter wordt geplant voor zowel menselijke als dierlijke consumptie, zijn de kosten hoog.
Oplossing
Bij de productie van tofu en sojamelk ontstaat okara als afvalproduct dat vers of gedroogd kan worden toegevoegd aan pluimveerantsoenen, waardoor zowel de opname van sojameel als de kosten worden verlaagd. Vanwege het hoge vezelgehalte moet de hoeveelheid okara in het dieet beperkt worden om een afname van de voeropname te voorkomen.
Beschrijving
• Vanwege de chemische en aminozuursamenstelling (Tabel 1 en 2) kan Okara op verschillende manieren in het pluimveedieet worden gebruikt. Een mogelijk gebruik is om okara op te nemen in de start- en groeifase (van de 1e tot de 21e dag). Een andere mogelijkheid is om okara vanaf week 1 tot aan het slachtmoment te voeren. De opname van Okara, die de hoeveelheid sojameel in het dieet vervangt van 25 naar 75%, zal geen invloed hebben op de voeropname of de sterfte, en het zal de rantsoenkosten verlagen en een vergelijkbare dagelijkse toename van het lichaamsgewicht bereiken, met 100% sojadiëten. Vanwege het hoge vezelgehalte kan het overvoeren van Okara echter de voeropname en prestaties verminderen (Motawe et al., 2012).
• De samenstelling van Okara varieert tussen 20% en 47,3% eiwit en 9,3% en 22,3% vetten. Het bevat grote hoeveelheden isoflavonen en de meervoudig onverzadigde vetzuren, linoleenzuur en linolzuur (O'Toole 1999; Bowles en Demiate 2006). De energie-inhoud is ook belangrijk om de gewichtstoename van dag 1 tot en met 21 te garanderen (Tabel 3).
• Volgens Rostagno et al. (2011) is de okara-verteerbaarheid van ruw eiwit (CP), aminozuren (AA) en lipiden hoger dan die van soja. Met name okara CP heeft een hogere verteerbaarheid van circa 99,6% in plaats van 91%. Het eiwitgehalte, de eiwitefficiëntiecoëfficiënt en de essentiële AA's van okara zijn gewoonlijk hoger dan die van andere producten op basis van sojabonen, vanwege het hitteproces dat sojabonen ondergaan tijdens de verwerking van het waterige extract van sojabonen. Hierdoor zijn bepaalde AA’s beter beschikbaar, waardoor de verteerbaarheid van eiwitten en vetten toeneemt (O’Toole 1999)
• Opgemerkt moet worden dat volgens Diaz-Vargas (2016) het CP-gehalte van okara 21% lager was dan dat van soja (45%). Het grootste verschil tussen okara en sojameel had echter betrekking op tryptofaan: 55,5% minder werd aangetroffen in okara. De gehalten aan lysine, methionine en threonine varieerden respectievelijk met 7,5%, 13,3% en 16,5% (Tabel 3).
• De economische levensvatbaarheid van het opnemen van okara in de diëten werd bepaald volgens de vergelijking beschreven door Bellaver et al. (1985), die de gemiddelde voerkosten per kilogram lichaamsgewicht berekent.
Om de commentaarfunctie te gebruiken, moet u zich registreren bij de externe provider "Disqus".
Wanneer u deze functie activeert, brengt uw browser een directe verbinding tot stand met de servers van de derde aanbieder. Wij wijzen erop dat na activering de gegevens aan de derde aanbieder worden doorgegeven en deze cookies kan plaatsen, die ook voor analyse- en marketingdoeleinden kunnen worden gebruikt. Voor meer informatie verwijzen wij u naar ons privacybeleid.
Disqus
Om de commentaarfunctie te gebruiken, moet u zich registreren bij de externe provider "Disqus".
Wanneer u deze functie activeert, brengt uw browser een directe verbinding tot stand met de servers van de derde aanbieder. Wij wijzen erop dat na activering de gegevens aan de derde aanbieder worden doorgegeven en deze cookies kan plaatsen, die ook voor analyse- en marketingdoeleinden kunnen worden gebruikt. Voor meer informatie verwijzen wij u naar ons privacybeleid.
Activeer