De opname van sojameel in het pluimveedieet is relevant, als bron van hoogwaardige eiwitten. Aangezien soja echter wordt aangeplant voor zowel menselijke als dierlijke consumptie, zijn de kosten hoog.
Oplossing
De productie van tofu en sojamelk genereert okara als een afvalproduct dat vers of gedroogd kan worden toegevoegd aan pluimveerantsoenen, waardoor zowel de opname van sojameel als de kosten worden verminderd. Vanwege het hoge vezelgehalte moet de hoeveelheid okara in de voeding worden beperkt om een afname van de voeropname te voorkomen.
Beschrijving
• Door zijn chemische en aminozuursamenstelling (Tabel 1 en 2) kan Okara op verschillende manieren in het pluimveedieet worden gebruikt. Een mogelijke toepassing is om okara mee te nemen in de start- en groeifase (van de 1e tot 21e dag). Een andere mogelijkheid is okara te voeren vanaf week 1 tot slachttijd. De toevoeging van okara ter vervanging van de hoeveelheid sojameel van 25 tot 75% in het dieet, zal geen invloed hebben op de voeropname of mortaliteit, en het zal de rantsoenkosten verlagen en een vergelijkbare dagelijkse toename van het lichaamsgewicht bereiken als diëten met 100% soja. Vanwege het hoge vezelgehalte kan het overvoeren van Okara echter de voeropname en prestaties verminderen (Motawe et al., 2012).
• De samenstelling van Okara varieert tussen 20 % en 47,3 % eiwit en 9,3 % en 22,3 % vetten. Het bevat grote hoeveelheden isoflavonen en de meervoudig onverzadigde vetzuren, linoleenzuur en linolzuur (O'Toole 1999; Bowles en Demiate 2006). De energie-inhoud is ook belangrijk om te zorgen voor gewichtstoename van dag 1 tot 21 (tabel 3).
• Volgens Rostagno et al. (2011) is de okara-verteerbaarheid van ruw eiwit (CP), aminozuren (AA) en lipiden hoger dan die van soja. Met name okara CP heeft een hogere verteerbaarheid van rond de 99,6% in plaats van 91%. Het eiwitgehalte, de eiwitefficiëntiecoëfficiënt en de essentiële AA's van okara zijn meestal hoger dan die van andere producten op basis van sojabonen, vanwege het warmteproces dat sojabonen ondergaat tijdens de verwerking van het waterige extract van sojabonen. Hierdoor zijn bepaalde AA's beter beschikbaar, wat weer de verteerbaarheid van eiwitten en vetten verhoogt (O'Toole 1999)
• Opgemerkt moet worden dat volgens Diaz-Vargas (2016) het Okara CP-gehalte 21% lager was dan dat van soja (45%). Het grootste verschil tussen okara en sojameel was echter met betrekking tot tryptofaan, met 55,5% minder gevonden in okara. De gehalten aan lysine, methionine en threonine varieerden met respectievelijk 7,5%, 13,3% en 16,5% (Tabel 3).
• De economische haalbaarheid van het opnemen van okara in de voeding werd bepaald volgens de vergelijking beschreven door Bellaver et al. (1985), die de gemiddelde voerkosten per kilogram lichaamsgewicht berekent.
Om de commentaarfunctie te gebruiken, moet u zich registreren bij de externe provider "Disqus".
Wanneer u deze functie activeert, brengt uw browser een directe verbinding tot stand met de servers van de derde aanbieder. Wij wijzen erop dat na activering de gegevens aan de derde aanbieder worden doorgegeven en deze cookies kan plaatsen, die ook voor analyse- en marketingdoeleinden kunnen worden gebruikt. Voor meer informatie verwijzen wij u naar ons privacybeleid.
Disqus
Om de commentaarfunctie te gebruiken, moet u zich registreren bij de externe provider "Disqus".
Wanneer u deze functie activeert, brengt uw browser een directe verbinding tot stand met de servers van de derde aanbieder. Wij wijzen erop dat na activering de gegevens aan de derde aanbieder worden doorgegeven en deze cookies kan plaatsen, die ook voor analyse- en marketingdoeleinden kunnen worden gebruikt. Voor meer informatie verwijzen wij u naar ons privacybeleid.
Activeer